"Üsküdar" - Aziz İstanbul

ÜSKÜDAR’DAKİ KONAK

Semt, Üsküdar’ın yukarısı, Salacağın arkası,

Doğancıların üstü, Paşakapısı...

Arnavut kaldırımı, fakat tertemiz bir sokak;

Çember peşinde koşuşan, topaç çeviren çocuklar,

Birkaç kedi ve köpek,

Merkepli ’saka’sı, çıngıraklı ’yoğurtcu’su,

’Köşe bakkalı’ ve kubbesiz ’Cami’si

Ve başörtülü, aydınlık yüzlü hanımlarıyla

Tipik bir ’Müslüman Mahallesi’...

Akşam ezanının hüznüyle birlikte

Şirin bahçeler içindeki ahşap evleri

Ne kadar şiirsel aydınlatırdı

Titrek alevleriyle ’Havagazı Fenerleri’...

Gece, ’cumba’ların kafeslerinden

Soluk ışıklarla birlikte, hafiften sesler sızardı derinden

İhtiyar Üsküdar’ın yorgun evlerinden;

Ya ’Münir Nurettin’den bir gazel, ya bir genç kız kahkahası,

Ya da, evin yaşlı dede’sinden, henüz bitmiş bir ’hatm’in duası...

İşte, böyle bulunmaz bir ’güzellikler demeti’ydi o konaklar

Ve ömrümce içimde bir hicran olarak kalacak...

Şimdi, onun yerinde kare pencereli, beton bir bina duruyor

Konağın mezar taşı gibi;

Görkemli bir geçmişin gözyaşı gibi..

Ünal Beşkese (1992)