Prof. Kara: Ak Parti ve Cemaat, hepimizi aşağıya çekiyor

Ruşen Çakır, Hükümet-Cemaat kavgasını ve siyasal İslam’ın yarınını, Prof. Kara’ya sordu

Haberturk - 26 Aralık 2014 Cuma

Türkiye’de İslamcılık denince akla ilk gelen isim, hiç tartışmasız Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nden Prof. İsmail Kara’dır. İlki 1986’da çıkan üç ciltlik “Türkiye’de İslamcılık Düşüncesi” başlıklı antolojinin sahibi olan Prof. Kara ile, AKP hükümeti ve Gülen Cemaati arasındaki çatışmayı konuştuk.
AKP ile Tayyip Erdoğan, cemaatleri kendi şemsiyesi altında toplamak istiyor gibi. Burada bir yenilik söz konusu mu?
Esas itibarıyla yok. Bizi yanıltan şey sayının, talebin, katılımın, hevesin, belki ihtirasın öncekiyle kıyaslanamayacak ölçüde büyümüş olması. Bir de olayın görünürlük kazanması. Çok partili hayata geçişle birlikte 1924-1946 yılları arasında devletten uzak tutulan dini grupların ve cemaatlerin, devletle ilişkilerinin yeniden kurulması söz konusu. Onların farklı yollarla devletin içine doğru çekilmesi hadisesiyle karşı karşıyayız. 1960 ihtilalinin getirdiği düzenlemelerden sonra, önemsediğim bir sıçrama noktası 12 Eylül’dür. 12 Eylül’de devlet, ilk defa aleni olarak Diyanet’i ve ilahiyat fakültelerini de işin içine dahil ederek, cemaatler ve tarikatlarla resmi münasebete geçmeye başladı. Diyanet ve ilahiyat fakülteleri, şimdi büyük ölçüde başka yerde dursalar da, Cemaat’in dinlerarası diyalog toplantılarına, Abant Platformu’na, mübalağalı ve alışılmadık iftarına heves ve iştiyakla katıldılar. Birlikte poz verdiler. Fethullah Hoca hareketinin, ortaya çıkışı değil ama, büyük bir sıçrama yapması da aynı tarihlerdedir. Bu durum diğer cemaatler için de geçerlidir. Elbette bu sadece 12 Eylül ile açıklanamaz, bu toprakların Müslüman tabiatı ve toplumsal hareketliliğiyle de alakalı. Olanı anlamak için, AK Parti-Cemaat ilişkisinin 12 Eylül’den itibaren gelen bu çizgi üzerindeki farklı tarafı nedir, buna bakmak lazım. 12 Eylül’den sonra askeri yönetim, sonra Özal, Demirel, Erdal İnönü, Tansu Çiller, Mesut Yılmaz, Bülent Ecevit, Devlet Bahçeli...

Onlar ne yaptıysa, AKP de aynısını mı yapıyor?
Çizgi kesintisiz devam ediyor, 28 Şubat dahil hiçbir büyük kırılma yok. 12 Eylül’den bu yana Fethullah Hoca Cemaati’nin Emniyet’te, Milli Eğitim Bakanlığı’nda ve yargıdaki ilerleyişi hiç yavaşlamadı, engellenmedi. Yurtdışı teşebbüsleri, iktisadi faaliyetleri, hususen okulları desteklendi. Nerede ise bütün liderler ve devlet kurumları tarafından... Dışardaki okulların desteklenmesi doğru bir tercihti. Hacim ve nicelik olarak büyük bir artış olmakla beraber AK Parti bunu sürdürdü, ileri götürdü, kendi lehine de yönetti. Cemaat da bu süreci çok iyi idare etti ve yönetti. AK Parti şimdi bunun maliyetini ve artırdığı ilişkinin faturasını, kendisine hiç pay ayırmadan başkasına kesiyor. Üstelik dini alan başta olmak üzere, toplumsal bölgelerde yaralar açarak... Bu kötü bir şey.
Bu süreçte dindarlar, Erdoğan ve Gülen’in ikisini birden sevdi...
Maalasef...
Neden maalesef? 

DEVAMINI OKUMAK ICIN......

Once upon a time in Kırklareli

Dora NİYEGO   

One hundred years ago, 1.300 Jews lived in Kirklareli. Today, there are only three left. Born and raised in Kirklareli, Mrs. Berta Magriso left her hometown after she lost her husband to move in with her children in Istanbul. We spoke with her about the past, the present and her longings...

Şalom Gazetesi - 18 Aralık 2014

Can you tell us about the daily life of the Kirklareli Jewish Community back then and about your own life?
Kirklareli has always been a very modern city. When I was a young girl, I used to ride my bike in the city. We were a modern community, dedicated to our traditions and customs yet we were not devoutly religious. We observed the laws of Kashrut . My father wouldn’t smoke on Shabbat and wouldn’t let anyone in the house light a fire. However, men opened their stores after the Saturday morning prayer.

My father was a devout Jew. He handled the needs of the synagogue. My mother wouldn’t ask me to do chores in the house; I led a pretty comfortable life. But, apparently, when in need people do all sorts of things. When my father’s assistant died, he asked me to help him at the synagogue. I helped him by of sewing shrouds, cleaning Torah Rolls, doing night shifts and taking care of the sick people.

I married a man from Kirklareli. A few more couples also married in Kirklareli. As I recall Alevis, Abravanels and Kanetis were among those couples. Since young people in Kirklareli already knew each other, they would marry someone from Edirne, Corlu or Istanbul. The wedding ceremonies used to take place at Kirklareli Synagogue. Mongers from general society worked at the shops below the synagogue. We had close bonds with the general society, in other words we were completely integrated. But, we were not assimilated. I remember there was only one woman who married someone from another faith. We had many friends from the general society. Our friends and neighbors accepted us as their fellow townsmen. We never experienced religious segregation. We used to visit each other, all the time. They invited us to meetings and get-togethers at Community Center and Officer’s Club. At those meetings and get-togethers, we all sat together and had fun. For many years at the Mothers Association, I worked alongside my friends from the general society. We used to raise money to support students’ education and visit mothers in jail, on Mother’s Day.  Since almost all of us knew needlecrafts, we sewed pretty things and sold them at the charity fairs. With the money we raised from those fairs, we supported students living in the Orphanage.

Were young Jews educated at those times? What did men used to do for a living? What did women do in their spare times?

READ MORE....

Lectureship in Turkish @ The Faculty of Humanities, Leiden University Institute for Area Studies

Leiden University invites applications for a fulltime position as Lecturer in Turkish. Appointment will be fixed-term from August 2015 through July 2017, with the possibility of extensions of up to four years, and of tenure thereafter. Requirements include an MA degree in teaching Turkish as a foreign language (TTFL) or equivalent, e.g. Second Language Acquisition / Foreign Language Pedagogy with specialization in Turkish; and native proficiency in Turkish. Proficiency in Ottoman Turkish, the ability to teach content courses in Middle-Eastern Studies (culture, history, linguistics, modern society, etc), and a PhD degree in a relevant field may be an advantage. Leiden University is committed to inclusiveness, diversity, and equal opportunities. Application must be received by 2 February 2015. Please read the full Call for Applications before submitting your application.

 

Key responsibilities

• Teaching at undergraduate and graduate levels, in all modalities;
• A central role in curriculum development;
• Acquisition of external project funding;
• Co-supervision of BA and MA theses, and of PhD research, if applicable;
• Administrative duties;
• Representation of the field to external audiences and media.

 

Selection criteria

• An MA degree in teaching Turkish as a foreign language (TTFL) or equivalent, e.g. Applied Linguistics and Foreign Language Pedagogy / Second Language Acquisition with specialization in Turkish. The Lecturer will be expected to critically monitor and use developments in research on TTFL and language pedagogy at large;
• Native proficiency in Turkish. Proficiency in Ottoman Turkish may be an advantage;
• Commitment to and expertise in high-quality, multi-media, multi-mode teaching practice. Work experience at institutions located outside Turkey is an advantage;
• While the position has no research component, a PhD degree in a relevant field may be an advantage;
• While primary duties will lie in language acquisition classes, the ability to teach content courses in Middle-Eastern Studies (culture, history, linguistics, modern society, etc) may be an advantage;
• An excellent command of English. Most MA programs at Leiden University are taught in English, and English may be used in BA teaching as well. If the successful applicant is not Dutch-speaking, s/he is expected to acquire a good command of Dutch within two years from taking up duty, primarily for adminstrative purposes. LIAS will fund her/his enrolment in the University’s Academic Language Center;
• Upon appointment, depending on experience and formal qualifications to date, the lecturer may be required to enter a nationally standardized tertiary teaching skills certification trajectory (BKO or Basis Kwalificatie Onderwijs), successful completion of which is a condition for extensions and tenure.

About our organisation

The Faculty of Humanities is an international centre for the study of languages, cultures, arts, and societies worldwide, in their historical contexts from prehistory to the present. We take culture broadly to include religions, philosophies, and worldviews as well as literature art, and technology.  We aim to contribute to knowledge, the sustainable well-being of societies, and the understanding of the cognitive, historical, cultural, artistic, and social aspects of human life. In research and teaching, we focus on Dynamics of Diversity, meaning the mobility of people, language, culture, ideas, art, and institutions in a globalizing world, and their interconnectivity through the ages. Our faculty is home to more than 6.000 students and 1.100 staff members. For more information, see http://www.hum.leidenuniv.nl.
The Lecturer will hold a position in the Leiden University Institute for Area Studies (LIAS). LIAS is committed to the integration of disciplinary and regional-historical perspectives, on a solid foundation of excellent language skills, and comprises a School of Asian Studies and a School of Middle-Eastern Studies. The Lecturer will teach in Middle-Eastern Studies, International Studies, and other programs and courses as required. There are excellent opportunities for synergy with lecturers in other languages.
Current staff in Middle-Eastern Studies have expertise in the fields of Anthropology, Archaeology, Art & Visual Studies, Economics, Film Studies, History, International Relations, Language Pedagogy, Law, Linguistics, Literature, Material Culture Studies, Performance Studies, Philology, Philosophy, Political Studies, and Religious Studies.

Terms and conditions

We offer a fixed-term position, from August 2015 through July 2017 with the possibility of extensions of up to four years, and of a permanent position thereafter. Leiden University is committed to diversity, inclusiveness, and equal opportunities.
The position has a salary range from € 3.259,- to € 4.462,- per month (pay scale 11), commensurate with qualifications, with additional holiday and end-of-year bonuses. Depending on qualifications, the appointee may start at the appropriate step in scale 10 until s/he fully meets the requirements for scale 11 as specified by the Faculty of Humanities, particularly with regard to teaching skills certification and the number of years of relevant work experience. Candidates from outside the Netherlands may be eligible for a substantial tax break.
Leiden University offers an attractive benefits package with additional holiday (8%) and end-of-year bonuses (8.3%), training and career development and sabbatical leave. Our individual choices model gives you some freedom to assemble your own set of terms and conditions. Candidates from outside the Netherlands may be eligible for a substantial tax break.

Information

Queries to Maghiel van Crevel (m.van.crevel@hum.leidenuniv.nl), with cc to Erik-Jan Zürcher (e.j.zurcher@hum.leidenuniv.nl).
Information about the Faculty of Humanities and about Leiden University can be found at www.leiden.edu.

Applications

Applications must be received by February 2, 2015. Campus interviews are tentatively planned for mid-March. Applications should be in English, and be submitted to the TTFL Search Committee at vacatureslias@hum.leidenuniv.nl, with the items listed below included in this order in *one* PDF document named ‘FAMILY NAME – Given name – 14-350’:
• A CV including education and employment history, publications, and courses taught;
• A letter of motivation including a personal vision of TTFL, and of the role of language in area studies programs such as Middle-Eastern Studies;
• A teaching statement (1 page);
• Two sample course descriptions;
• Names, positions and email addresses of three referees (no reference letters).

http://werkenbij.leidenuniv.nl/vacatures/wetenschappelijke-functies/14-350-vacancy-leiden-university-lectureship-turkish.html

Lecture: The Sociological Transformation of the Nationalist Movement Party (MHP) in Turkey - University of Basel

University of Basel

Date: December 22, 2014

Time: 8:15 AM

Place: Kollegienhouse, Petersplatz 1 Basel Switzerland

Room: Regenzzimmer 

The Sociological Transformation of the Nationalist Movement Party (MHP) in Turkey

Tugrul Keskin

ABSTRACT: 

The Milliyetci Hareket Partisi (MHP), translated as Nationalist Movement Party has played a significant role in Turkish politics especially from the period 1969 to today, and in that time it has been able to achieve some measure of popularity, longevity and relevance. The objective of this article is to examine the historical and political trajectory of the MHP, and the party’s transformation from an intellectual and academic movement to a hybrid populist-based political party. The hypothesis of this article is that once the MHP became engaged in the electoral process, like many other social and political movements, the group was forced to relinquish much of its original ideology and move to the center-right. The MHP today is not a radical or right wing party, but is instead populist and market-oriented. The second objective of this article is to address the mistake made by Turkish political analysts and scholars of the MHP, in failing to distinguish between state-imposed forms of nationalism and civic nationalism. Civic nationalism in Turkey as represented by groups such as the MHP is a result of, and direct reaction to state-imposed nationalism. This distinction is critical to understanding the movement. The final objective of the article is to explore some possibilities regarding the future trajectory of the movement, given its current political opportunity structure within Turkish politics.

‘Yeni Türkiye’nin kanaat teknisyenleri ya da doksozoflar

Geçtiğimiz yüzyılda düzenin tornasından geçen ancak imalat hatası olarak ortaya çıkabilen kamusal aydınların yeniden, aynı mekanizmalarla vücuda gelmesi neredeyse imkansızdır. Bu nedenle yeni kamusal aydın, iradi şekilde tamamen düzenin dışında inşa edilmelidir.

Aytek Soner Alpan

Habersol - Cuma, 19 Aralık 2014

Alev Alatlı’nın edebiyat alanında “layık görüldüğü” Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü’nü alırken yaptığı ve ölçüsüzlüğü oranında kışkırtıcı olan konuşması neticesinde aydın kavramının etrafında dönen bir tartışma ile meşgulüz. Aynı günlerde Yavuz Bingöl’ün “Tayyip fanclub”a üyeliğini açıklaması da bizi ister istemez “aydın kime denir” sorusunun yanıtını aramaya itti. Burada bu sorunun yanıtını vermemiz mümkün değil. Ancak başlangıç noktası teşkil edebilecek kimi gözlemler yapabilir ve buradan aydın sorununa dair bir çıkarımda bulunabiliriz.
Gözlem 1: Çağımız, aydın kaynaklarını kurutan, aydının yaşamasına izin vermeyen bir aydın-kırıcıdır.
Kapitalizm, yani piyasa diktatörlüğü koşullarında entelektüelin hareket alanı ve varlık koşulu giderek ortadan kalkmaktadır. Bunun üç temel sebebinden söz edilebilir:
İlk neden, entelektüel üretim sahasının tamamen piyasa koşullarına tabi olması, ürünün ve bilginin metalaşmasıdır. Geldiğimiz noktada, entelektüelin toplumsal rolünü yerine getirip getirmemesinin temel kriteri piyasada elde ettiği başarı olmuştur. Haklarındaki intihal iddialarına karşı en ufak bir tatmin edici yanıt verememiş ve kitaplarının içerikleri hakkında defaten iplikleri pazara çıkarılmış olan Elif Şafak, Orhan Pamuk gibi “romancılar”ın tedavülde kalabilmelerinin başka açıklaması yoktur.

DEVAMINI OKUMAK ICIN.....

Diyanet İşleri Başkanlığı Araştırması: Algılar, Memnuniyet, Beklentiler

Diyanet İşleri Başkanlığı Araştırması: Algılar, Memnuniyet, Beklentiler

Konda
Kasim 2014

Bu raporu buradan indirebilirsiniz......

Türk Yahudileri gidiyor mu?

Mois GABAY BOY AYNASI @Moisgabay  mois_gabay84@yahoo.com

Bu yazı geniş toplumdan okurlarımız için… (...) "Cemaat genelinde de lise mezunlarının yüzde 37’si bu yıl eğitimine yurtdışındaki üniversitelerde devam etmeyi seçti." (...)

Salom - 10 Aralık 2014

Sevgili kardeşim, şimdi sana anlatacaklarımı dikkatle dinle. Bundan 20 yıl sonrasının İstanbul’unda “Bir zamanlar yüzde 64’ümüz pek istemese de Yahudi komşularımız vardı” dememek için şimdinin cemaat gençlerinin sessiz çığlığına kulak ver. Son zamanlarda sık sık duymaya başladığımız antisemit söylemler, dinimize, kutsalımıza edilen hakaretler bir özürle unutulup gider diye düşünebilirsin, ama birçoğumuz için bu durum hiç bu kadar basit değil. Sözü çok uzatmayacağım, sayısal veriler şimdilerde aksini söylese de sana günlük hayattan somut örnekler vereceğim. Mesela “Yaratıcı ortamda üretken bireyler yetiştiren” sevgili okulumuz mezunlarının bu sene yüzde 10’u, cemaat genelinde de lise mezunlarının yüzde 37’si bu yıl eğitimine yurtdışındaki üniversitelerde devam etmeyi seçti. Yüzde 37’lik oranın yüzde 24’nün Kanada ve Amerika’da eğitimi seçtiği düşünülürse beyin göçünü daha iyi anlayabiliriz. Okulumuz gençlerinde başvuranların çoğunun yurtdışından kabul görse de burada kalmayı tercih etmesi dışında, genelde yüzde 20’lerde kalan yurtdışı eğitim oranının bu yıl neredeyse iki misli arttığını görmekteyiz. Bu gençlerin mevcut ortamda yüzde kaçlık bölümü geri gelecek bunu da zaman gösterir.

READ MORE.....

Köprüaltı Sokağı: Kemancı Belgeseli

Kemancı macerası 1986 yılında Köprüaltı'nda başladı. 1992 yılında Galata Köprüsü'nün yanmasından sonra, Taksim'e taşınan Kemancı, burada yıllardır süregelen bir karşı kültürün temellerini attı. Köprüaltındaki Kemancı 90lı yılların İstanbul'un karşı kültürüne barınak olmuştu. Ve onun o yıllarının dostları gazeteciler ve sanatçılar hikayelerini anlatırken, Kemancı'daki sosyal yaşam, anlayış ve sonrasında nasıl yandığı/yakıldığı soruluyor.

https://www.youtube.com/watch?v=weWXnFxNfnU&app=desktop

ULUSLARARASI KENT ARAŞTIRMALARI KONGRESİ, 16-17 Nisan 2015 ESKİŞEHİR

ULUSLARARASI  KENT ARAŞTIRMALARI  KONGRESİ  
GÜNÜMÜZ KENTİNDE SORUNLAR  

16-17 Nisan 2015 ESKİŞEHİR

NEDEN KENT ARAŞTIRMALARI KONGRESİ
Türkiye’de kentleşme serüveni incelendiğinde iç içe geçmiş çapraşık sorunların birbirini takip ettiği görülecektir. 1950’lere kadar devam eden dönemde modern ulus devleti inşa çabalarına paralel olarak batı tipi kentleşme göstergelerinin model alınması ve uygulanmaya çalışılması toplumsal-kültürel çatışmaları da beraberinde getirmiş ve sürdürülebilir bir kentleşme modeli yaratamamıştır. Ellili yılları izleyen dönemde yaşanan hızlı sanayileşme süreci ve kitlesel göç hareketleri ise bir dizi yeni kentsel sorun ortaya çıkarmıştır. Bu sorunların en başında gecekondulaşma ve plansız kentleşmeyi sayabiliriz.
Bugün İstanbul, Ankara, İzmir, Bursa, Adana ve hatta Diyarbakır başta olmak üzere hızla büyüyen ve metropolleşen pek çok kent altyapı yetersizliklerinden plansız kentleşmeye kadar gündelik yaşamı sekteye uğratan ve zorlaştıran sayısız olumsuzlukla karşı karşıyadır.  Sürdürülebilir ve yaşanabilir kentlerin inşası bu sorunların sağlıklı ve kalıcı bir şekilde çözümüne bağlıdır.
Ancak devreden çok sayıda problemin çözümü için iyi niyetle yapılan çalışmaların uzun vadeli bir planlamadan ve projeksiyondan yoksunluğu, Türkiye’deki kentleşmeye dair sorunların çözümünün önünde büyük bir engel teşkil etmektedir. Ayrıca, kentleşmeye dair problemleri sosyolojik boyutu dikkate almadan çözme girişimleri de çözümü imkansızlaştıran bir başka unsurdur.
Anadolu Üniversitesi, İdeal Kent (Kent Araştırmaları Dergisi) ve Kent Araştırmaları Enstitüsü’nün iş birliği ile hazırlıklarını sürdürmekte olduğumuz Kent Araştırmaları Kongresi ile günümüz kentlerinde yaşanmakta olan temel sorunları ve bu sorunlara dair çözüm önerilerini ele almak istiyoruz. Bu doğrultuda katılımınızı ve katkınızı bekliyoruz.

AMAÇ
Kongrenin en temel hedefi günümüzde kent yönetim modellerinin genel hatlarıyla tartışılarak kent yönetimini etkileyen alt başlıklarda en somut ve en acil sorunlara uzun vadeli, sürdürülebilir ve kalıcı çözümler üretmektir. Kent yönetimini etkileyen kavram setinin içerisinde kent planlamasından mimarisine, altyapıdan yerel yönetimlere, kültürden gecekondu bölgelerine, kentsel dönüşümden kentlerin çevre sorunlarına kadar kenti ilgilendiren bütün kavramların kongrede tartışılması hedeflenmektedir.
 
KONGRE TEMALARI
GÜNÜMÜZ KENTLEŞMESİNDE AKTÖRLER VE DİNAMİKLER
KENTLEŞMEDE TEMEL PROBLEMLER
KENT YÖNETİMİ VE SORUNLAR
MİMARLIK UYGULAMALARI BAĞLAMINDA KENTSEL SORUNLAR
PLANLAMA UYGULAMALARI BAĞLAMINDA KENTSEL SORUNLAR
KENT VE ÇEVRE SORUNLARI
TÜRKİYE’DE KONUT SORUNU VE ÇÖZÜM ÖNERİLERİ
KENTSEL DÖNÜŞÜM POLİTİKALARI
ÇÖKÜNTÜ ALANLARI VE KENTSEL SORUNLAR
ANADOLU'DA KENTLEŞME DENEYİMLERİ
ESKİŞEHİR’DE KENTLEŞME DENEYİMLERİ
ESKİŞEHİR’DE KENT VE SANAYİ İLİŞKİSİ
ESKİŞEHİR'DE KENT, KÜLTÜR VE TARİH İLİŞKİSİ

KONGRENIN SAYFASI ICIN.......

Biri Hegemonya mı Dedi? – Ali Şimşek

Toplumsol - Aralik 13, 2014

Tanıl Bora, kitapları, derlemeleri, editörlüğüyle bu ülkenin en sevilen münevverlerindendir istisnasız. Bora’nın sahip olduğu hale biraz da bu saygı ve sevgidir. Yıllarca Birikim ve Toplum-Bilim dergisinin dümeninde oldu; akademi ve yayıncılık dünyası arasındaki kritik köprülerdendi. Hep garantili konular üzerine çalıştı, 1990’larda milliyetçilik ve ulus devlet, 2000’lerde sol sinizm ve şimdi fazlasıyla “gözde” orta sınıflar üzerine kalem oynatıyor. Osmanlıcaya şehla etkileyici Türkçesiyle kendini okutmayı bilen bir yazardır. Her yazısı dikkatle takip edilir ve konuşulur. Son yazısı da öyle oldu. Birikim dergisinin son sayısında hegemonya üzerine yazdı üstad…

Özetle son yazısında, kendini karşıtına göre belirleyen bir dilin ve muhalefetin gerilimlerinden söz ediyordu. Sürekli AKP’yi muhatap alan bir sürecin yoruculuğu.  AKP’nin gerilimi arttıran söylemlerine karşı bir serin durma çağrısı yapıyordu sanki. Şöyle diyordu Tanıl Bora: “(Kürtaj provokasyonunun aynı zamanda Roboski’yi unutturmaya, “kadın erkek eşitliği fıtrata aykırı” fetvasının aynı zamanda Galataport ihalesinin iptal eden yargıyı dönük tehdidi perdelemeye yaradığına hiç girmiyorum.) Hegemonyayla mücadele, hele karşı-hegemonya iddiası, bir miktar da iktidar yokmuş gibi davranabilmeyi gerektirmiyor mu? İktidar var, elbette  – hem de nasıl var! Onu büsbütün unutmaktan söz etmiyorum; unutamayız. Aklımızı, fikrimizi, düşlerimizi, dilimizi, uğraşımızı, iktidarın markajından kurtarmaktan söz ediyorum. Kendi sözümüzü kurmaktan… Kendi ağımızı örmekten… Kendi hikâyemizi yazmaktan…”

Kısaca AKP kendine muhatap kılarak bizi hegemonyası içine alıyor;  arkada başka işleri kolayca çeviriyordu. Bir tarafıyla hak verilebilir bu saptamalara. Hayat tarzı, laiklik, din üzerinden bir kıyamet koparmak, örneğin Galataport gibi önemli “maddi” bir operasyonu gizleyebiliyor.

DEVAMINI OKUMAK ICIN......

Karşı Hegemonya - Deniz Yildirim

Başka Haber Perşembe, Aralık 11, 2014

Dün sabah bilgisayarın başına oturduğumda Tanıl Bora’nın kaleme aldığı Hegemonya başlıklı bir yazıya denk geldim. Yayınlandığı siteye baktım: Birikim; yazarı da Birikim Dergisi Yayın Koordinatörü olunca, saflığıma veriniz; önce umutlandım.
İlk satırlarını okurken şöyle bir beklentiydi benimki: “AKP hegemonyasının en çok da ideolojik düzeyde yeniden üretilmesini sağlayan; ona “statüko, askeri vesayet, merkezin otoriter güçleri” karşısında demokrat ve hatta devrimci roller yükleyen; diktanın böyle inşa edilmesine başından beri ideolojik harç taşıyan bir düşünce odağı olarak bir özeleştiri vermek istedik.” Evet, bu satırları görmek istedim.
Ya da belki şuydu okumak istediğim: “Birikim olarak hegemonya ve AKP hegemonyasının yeniden üretilmesi bahsinde söz üretmeye başlarken önce şunları belirtmeliyiz; 2002’de AKP’nin seçimleri kazanmasından sonra Muhafazakar Demokrat Devrim başlıklı bir sayı yaptık;  ilk yıllarında AB özgürlükçülüğü söylemi üzerinden bu hegemonyanın “sol”dan ideolojik gıdasını hiç eksik bırakmadık, solda bu yanılsamaya; AKP hegemonyasına, dikta inşasına giden sürecin “sol”dan meşrulaştırılması görevine esaslı katkı yaptık; bunu da geçtik; 12 Eylül 2010 referandumunda Türkiye’nin burjuva demokratik devrimini tamamlamak üzere olduğu için, “yetmediği için” değil; “devrimci” olduğu için Evet kampanyasında AKP hegemonyasına ideolojik harç sunduk; bu hegemonyanın üretilmesinde; ideolojik olarak tesisinde ciddi payımız, hatamız var” tarzında bir açıklama, özeleştiri bekledim. Saflığıma verin, affedin. Başlık hegemonya, öznesi AKP, yazarı da Birikim Yayın Koordinatörü olunca bir anlık boş bulundum.

DEVAMINI OKUMAK ICIN....

Hegemonya - Tanıl Bora

Birikim | 10.12.2014

Hegemonya kavramını ailecek seviyoruz. Gerçi AKP iktidarıyla ilgili, hegemonyanın yerini diktatörlüğe bırakma eğilimlerinden de söz ediliyor. Yersiz de değil bunu tartışmak. Ne olursa olsun, AKP’nin ‘altın çağında’ elde ettiği hegemonik kazanımları baki. Ayrıca hegemonik usullerle diktameşrep usullerin harmanını yapmak da mümkündür. Nasıl derler: “Osmanlı’da oyun çoktur”.

Hegemonya, ağız doldurucu telaffuzuyla da açık ediyor anlamını: İktidarın her yerde hazır ve nazır olması demek, dip köşe her yere nüfuzu demek. Kudretli bir hakimiyeti anlatmak üzere “hegemonya” deniyor genellikle. En meşhuru: Amerikan hegemonyası. “Küresel hegemonya”… Hegemonya, bu cephesiyle, zihnimizde bir tür totaliter düzeni canlandırıyor.

Bu kavrama düz anlamının ötesinde bir derinlik kazandıran Gramsci’de, hegemonyanın, fazladan, rıza üretim kabiliyetiyle tanımlandığını biliyoruz. Yönetilenlerin, alttakilerin, ezilenlerin de bir kısmının rızasını kazanmayı başaran bir iktidardır hegemonik iktidar. Onlar arasında da ittifak bağları kurabilen, onların gönlünü kazanabilen iktidardır.

Hegemonyanın, doğrudan doğruya bu rıza üretim kabiliyetiyle ilgili, kolay unutabildiğimiz bir cephesi daha var: Hasımlarını kendi gündemine tabi kılması, daha vahimi, kendine benzetmesi. Kendine benzetmekle, üslûbun bulaşmasını kastetmiyorum sadece. Sadece “sen kimsin!” heyheylerinin, Abdülmucit Keserbiçer projeciliğinin ‘herkese’ intikalini kastetmiyorum. Asıl mühimi, hasımlarını, kendi “anti”lerine indirgemesidir. Böylece, onları kendi akislerine, kendi aksi sedalarına dönüştürmesi…

DEVAMINI OKUMAK ICIN......

Overturning Ataturk’s legacy

By keeping secularists at bay and riding on his popularity in Turkey’s heartland, President Erdogan is trying his best to shake off Ataturk’s long shadow

Radhika Santhanam

The Hindu - December 13, 2014

There are two sights that the eye grows accustomed to in Istanbul: Turkey’s red flag that flutters just about everywhere and paintings and portraits of the man responsible for this overt display of nationalistic pride, the country’s first President Mustafa Kemal Ataturk.
Turkey is a proud nation and a land of paradoxes — and both for the same reasons. For despite 99 per cent of its population being Muslim, the country has secular credentials; despite society, much like India, being collectivistic and traditional, cities are Westernised and modern, and despite being located near war-torn Iraq and Syria, Turkey is a relatively peaceful bridge between Europe and Asia.
Everywhere we go, Istanbul, Safranbolu or Ankara, the Turks are always ready with a joke or a Bollywood reference when we tell them that we are from India — or what they call “Hindistan.”
“The Turks seem a happy lot,” we tell a cheerful looking tea shop owner in Cappadocia. “Not at all,” he shrugs as he offers us hot salep. “We have lots of problems. And they are only growing.”
The sentiment seems to be shared by other Turks too. Concerns regarding the erosion of secular values by a pro-Islamist government and the inability to fully adjust to modernity can be found in some pockets of the country.
Over the past two months, Recep Tayyip Erdogan, Turkey’s 12th President, has, true to his style, courted more trouble with some controversial statements that point towards a vision far flung from Kemalism — more than ever before.

READ MORE.....

A New Book: Mormon Missionaries in Ottoman Empire(Osmanlı İmparatorluğu'nda Mormon Misyonerler) - Turkish

Osmanlı İmparatorluğu'nda Mormon Misyonerler

Seçil Karal Akgün

İş Bankası Kültür Yayınları, 2014

Osmanlı ülkesine 16. yüzyılda Avrupa'dan gelmeye başlayan misyoner gruplarına 19. yüzyıl başlarında önce ABD'li Protestanlar, 1884'te ise Mormonlar katıldı. Mormonluk ABD'de doğmuş ve gelişmiş bir inançtı. Hıristiyanlığı yorumlayış biçimlerinden dolayı Mormonlar kendi ülkelerinde büyük bir var oluş mücadelesi vermişlerdi. İnançlarını denizaşırı ülkelerde yaymaya çalışırken, İslamiyet'in Mormonluğa benzer yönleri ve laik olmayan yönetim şekliyle Osmanlı İmparatorluğu'nu çok çekici buldular. Buraya yerleşme tasarıları yaptılar, 30 yıl boyunca misyoner gönderdiler.

Ne var ki Mormon misyonerlerin faaliyetleri, ABD yönetiminden destek alan Protestanlarınkinin gölgesinde kaldı. Bekledikleri sonucu alamayan ve nüfuz kuramayan misyonerler faaliyet sahalarından Anadolu'yu çıkarmak zorunda kaldılar. I. Dünya Savaşı başlarken daha başarılı olacaklarını düşündükleri Arap topraklarına göçtüler. Osmanlı, ABD ve Mormon arşiv kaynaklarından yararlanılarak hazırlanan Osmanlı İmparatorluğu'nda Mormon Misyonerler, bu unutulmuş misyoner hareketinin tarihi üzerine Türkiye'de ve dünyada şimdiye dek yapılmış en kapsamlı çalışma.

READ MORE.....

An Interview with Professor Ahmet İçduygu: ‘Transit migrants turning into labor migrants in Turkey’

Barçın Yinanç

Transit migrants are increasingly choosing to stay longer in Turkey and are therefore turning into labor migrants, according to Professor Ahmet İçduygu from Koç University, the head of a think tank on migration issues. ‘The Turkish economy is absorbing labor migrants,’ İçduygu tells the Hürriyet Daily News

Hürriyet Daily News - December/08/2014

Turkey is turning from a transit country for migrants into a migrant-receiving country, according to Professor Ahmet İçduygu, the director of the Migration Research Center at Koç University in Istanbul.
“Transit migrants are increasingly turning into labor migrants,” İçduygu told the Hürriyet Daily News, adding that immigration has so far proven beneficial for the Turkish economy.
Can you give us a very short overview of migration trends in Turkey?
In the early republican period, the international migration flow went hand in hand with the nation-building process, with Turks and Muslims living in the Balkans and the Caucasus encouraged to come to Turkey.
In order to homogenize the population, the 1934 settlement law argued that Turkey should be populated by people of Turkish descent. In the 1960s, Turkey was seen as a country of emigration because of labor migration towards Europe.
Starting in the 1980s, Turkey began to turn into a country of immigration. For the first time in the history of modern Turkey, non-Muslims and non-Turks started to arrive in Turkey, starting with the Russian occupation of Afghanistan and later followed by regime change in Iran. In addition, Iraqis of different ethnic origins fled the Saddam Hussein regime in Iraq, while we had two influxes of Bulgarian Turkish refugees in 1989. In 1991, half a million Kurds from Iraq came, but this was only temporary.    
A key change that further made Turkey a country of immigration was the end of the Cold War. Turkey started to receive “suitcase traders,” who in time turned into labor migrants. They started to find employment in prostitution and the entertainment business, as well as in the agriculture, textile, construction industries. So Turkey received different types of migrants: Labor migrants, refugees and transit migrants.

READ MORE.....

LECTURE: “Republic of Turkey Under Siege: Terror, Radical Islam, and Organized Crime” by Kemal Silay

24日 周三：下午或晚上，Kemal Silay讲座：陷入包围中的土耳其共和国：恐怖主义、激进伊斯兰主义和集团犯罪

December 24^th, Wednesday: Lecture by Kemal Silay in the afternoon or in the evening：

“Republic of Turkey Under Siege: Terror, Radical Islam, and Organized Crime”

Location:

PEKING UNIVERSITY - 5 Yiheyuan Rd, Haidian, Beijing, China

LECTURE: The Emergence of Uyghur Nationalism in the Context of American Hegemony and Turkish Nationalism By Tugrul Keskin

THE EMERGENCE OF MODERN UYGHUR NATIONALISM IN THE CONTEXT OF AMERICAN HEGEMONY AND TURKISH NATIONALISM

DECEMBER 18, 2014

晚上，Tugrul Keskin讲座：

Lecture by Tugrul Keskin in the evening

Location:

PEKING UNIVERSITY - 5 Yiheyuan Rd, Haidian, Beijing, China

Cavit Orhan Tütengil: A Turkish Sociologist - (1921 – December 7, 1979)

He was born in Sebil, a village of Tarsus, in Mersin province of Turkey. Following his primary education in his hometown, he attended Haydarpaşa High school in Istanbul finishing in 1940. Tütengil studied philosophy at Istanbul University and graduated with a degree in 1944.  Between 1944 and 1953, Tütengil served as a high school teacher for philosophy in Antalya and Diyarbakır, and worked in village institutes as well.  In 1953, Cavit Orhan Tütengil started his academic career by entering Faculty of Economics at Istanbul University as an assistant for sociology. He conducted his Ph.D. research on "Political and Economic Opinions of Montesquieu", which won him the 1957 Science Award of the Turkish Language Association. He became an associate professor in 1960, and from 1970 on, he served as professor. In 1962, the Turkish Ministry of National Education sent him to England for two years. He was one of the most original Turkish sociologists. His basic field of interest focused on development sociology. To his opinion, Turkey is a transition country and the compass should be Atatürk's thoughts. Having excellent command of Turkish language, he wrote his Kemalist opinions in his column in the leftist newspaper Cumhuriyet for many years.

BIBLIOGRAPHY:

• Köy Enstitüsü Üzerine Düşünceler (Opinions on Village Institutes) (1948)
• Ziya Gökalp Bibliyoğrafisi (Bibliography of Ziya Gökalp) (1949)
• Prens Sebahattin (Prince Sebahattin) (1954)
• Montesquieu'nün Siyasi ve İktisadi Fikirleri (Political and Economic Opinions of Montesquieu) (1954)
• Ziya Gökalp Üzerine Notlar (Notes on Ziya Gökalp) (1956)
• İçtimai ve İktisadi Bakımdan Türkiye'nin Kara Yolları (Highways of Turkey in Sociological and Economical Perspective) (1961)
• Köyden Şehire Göç Meselesi (Migration From Rural to Urban) (1963)
• Dr. Rıza Nur Üzerine (On Dr. Rıza Nur) (1965)
• Diyarbakır Basını ve Bölge Gazeteciliğimiz (Press in Diyarbakır and Regional Journalism) (1966)
• Azgelişmiş Ülkelerin Toplumsal Yapısı (Sociological Structure of Underdeveloped Countries) (1966)
• Köy Sorunu ve Gençlik (Rural Problem and Youth) (1967)
• Ağrı Dağındaki Horoz (The Cock on Mount Ararat) (1968)
• İngiltere'de Türk Gazetecilği (Turkish Journalism in England) (1969)
• Türkiye'de Köy Sorunu (Rural Problem in Turkey) (1969)
• Sosyalbilimlerde Araştırma ve Metod (Research and Methodology in Sociology) (1969)
• Azgelişmenin Sosyolojisi (Sociology of Underdevelopment) (1970)
• 100 Soruda Kırsal Türkiye'nin Yapısı (Structure of Rural Turkey in 100 Questions) (1975)
• Temeldeki Çatlak (Crack in the Base) (1975)
• Atatürkü Anlamak ve Tamamlamak (To Understand and Accomplish Atatürk) (1975)
• Prens Lütfullah Dosyası (Prince Lütfullah File) (together with Vedat Günyol) (1977)

Bir çınarı kaybettik: Rasih Nuri İleri hayatını kaybetti

1942 yılından bu yana Türkiye Komünist Partisi üyesi olan Rasih Nuri İleri hayatını kaybetti.

Sol Haber - Cumartesi, 06 Aralık

Rasih Nuri İleri bu sabah saatlerinde evinde hayatını kaybetti.
Rasih Nuri İleri kimdir?
1920 yılında babasının Mustafa Kemal’in özel temsilcisi olarak bulunduğu Cenevre’de doğdu. Tahsilini, Galatasaray, Haydarpaşa ve Fen Fakültesi’nde yaptı. 1939 yılında üniversitede militanlığına başladığı TKP’ye 1942’de Ferit Kalmuk tarafından kaydedildi. 1946’da Dr. Şefik Hüsnü’nün kurduğu TSEKP’nin yan kuruluşu olan sendikalarda çalıştı. Adana Sendikalar Birliği’ni kurdu. 1948’de Yedek Subay okulundan çavuş çıkartıldı. 1962’de TİP’e kaydoldu, 1. Kongre’de Merkez Komite üyesi oldu. Aralık 1967’de partiden ihraç edildi. 1968’de Milli Demokratik Devrim Derneği kurucusu ve Genel Sekreter Yardımcısı oldu.
Mart 1970’de kurulan İstanbul İşçi Birliği Genel Başkanı oldu. 1973’de Haziran Hareketi gizli örgütü 1 numaralı sanığı olarak yargılandı, beraat etti. 1977’de İkinci TİP’e kaydoldu. Haziran 1990’da TBKP kurucusu ve Merkez Komitesi üyesi oldu. Ocak 1992’de Boz Mehmet ve Şahap Bakırsan’la Genel Merkez’in sağ sapması üzerine istifa etti. 1992’de SBP’ye girdi. Büyük Kongre’de MK’ya seçildi.


READ MORE....

Opportunity in Master and PhD study in Bilkent University History Department

Bilkent University History Department Graduate Study application on Ottoman History, European History and American History for 2014-2015 Spring Term will be accepted until January 9th, 2015. Oral interviews will take place on January 14th, 2015. Bilkent University History Department provides tuition grant, accommodation in the dorms (students from outside of Ankara) and monthly financial aid for accepted students.

For detailed information about the program and admission requirements go to:

http://history.bilkent.edu.tr/index_files/AdmissionAndApplication.htm

The necessary documents:

http://www.bilkent.edu.tr/bilkent/academic/graduate/gra-appform.html

Contact with departmental secretary Ece Türk for any questions, eceturk (at) bilkent.edu.tr

The Vortex A Turkish city on the frontier of Syria’s war.

By Robin Wright

The New Yorker - December 8, 2014 Issue

Gaziantep, a city in southern Turkey some forty miles from the Syrian border, has become a bustling hub at the center of the Middle East’s latest conflict. It’s a destination for spies and refugees, insurgent fighters and rebel leaders, foreign-aid workers and covert jihadists—all enmeshed in Syria’s multisided war.
I recently drove to one of Gaziantep’s upscale neighborhoods, an area of pastel apartment blocks with balconies, and took pictures of American Patriot-missile batteries on a nearby hillside. They were pointed at Syria. The missiles were deployed, last year, to defend against Scuds fired at rebel militias by the government of Bashar al-Assad. (Several Scuds had struck close to the border, and occasional artillery shells landed in Turkey.) Now the fighters of the Islamic State in Iraq and al-Sham, a.k.a. ISIS or ISIL, are also just across the border, less than an hour away. During an inspection visit in October, NATO’s Secretary-General, Jens Stoltenberg, told American troops manning the missiles, “Your mission is more important than ever.”
Until this summer, when ISIS began seizing large portions of Syria and Iraq, Gaziantep—or Antep, as the locals call it—was best known for its baklava. The city’s 1.5 million inhabitants have thrived as Turkey’s economic boom during the past decade brought rapid development to the Anatolian hinterlands. The Forum Mall, which opened last year, has a Popeyes, an Arby’s, a KFC, a McDonald’s, a Burger King, and a Starbucks. In October, “Fury,” with Brad Pitt, played at the cinema. I watched a red Lamborghini as it roared down a wide boulevard.

READ MORE....

A New Book: 200 Years of Turkish Economic History - Sevket Pamuk (Turkish)

Türkiye'nin 200 Yıllık İktisadi Tarihi
Şevket Pamuk

İş Bankası Kültür Yayınları / İnceleme - Araştırma Dizisi
2014

Türkiye'nin 200 Yıllık İktisadi Tarihi hem kapsadığı dönem hem de içerik ve vurguları ile, iktisadi tarihimize farklı bir yaklaşımı hedefliyor. Osmanlı-Türkiye iktisat tarihçiliğinin önde gelen isimlerinden Prof. Dr. Şevket Pamuk'un bu son çalışmasının önemli bir özelliği son 200 yılı birlikte ele alması. Türkiye iktisadi tarihçiliğinde 19. yüzyıl ile 20. yüzyıl sık sık birbirlerinden kalın duvarlarla ayrıldı. Oysa Osmanlı'dan Cumhuriyet'e geçiş sürecinde önemli siyasal değişiklikler gerçekleşirken, iktisadi açıdan önemli süreklilikler de yaşanmıştı. Bu sürekliliklerin bir bölümü Osmanlı geçmişinden, bir bölümü de Sanayi Devrimi sonrasında dünya ölçeğinde ortaya çıkan gelişmelerden kaynaklanıyordu. Bu nedenle Pamuk, son 200 yılı bir bütün olarak ele alıyor ve bugünkü Türkiye ekonomisinin kimi özelliklerinin kökenlerini 19. yüzyıldaki dönüşümlerde arıyor.

Kitap ayrıca ekonomilerin uzun dönemli gelişmesini değerlendirirken temel ölçütler olarak, bir yandan kişi başına gelir artışlarını ya da iktisadi büyümeyi, öte yandan da sağlık ve eğitim boyutlarıyla insani gelişmeyi ve bölüşümü öne çıkarıyor. Yazar, önce ayrıntılı veriler kullanarak son 200 yılda Türkiye'de iktisadi büyümenin dünya ortalamalarına yakın ama onların biraz üzerinde, buna karşılık insani gelişmenin dünya ortalamalarının altında kaldığını ortaya koyuyor. Daha sonra da Türkiye'de uzun vadeli iktisadi gelişmenin niçin dünya ortalamalarının üzerine çıkamadığını sorguluyor. Bu soruların sadece iktisatla sınırlı bir çerçevede yanıtlanamayacağının altını çizen Pamuk, daha doyurucu yanıtlar için toplumsal ve siyasi yapıların da dikkate alınması gerektiğine işaret ediyor ve iktisadi gelişmenin nihai nedenleri olarak kabul edilen kurumların Türkiye'deki özelliklerini ve işleyişlerini inceliyor.

INTERVIEW WITH SEVKET PAMUK
HURRIYET - DECEMBER 1, 2014

READ MORE.....

"Üsküdar" - Aziz İstanbul

ÜSKÜDAR’DAKİ KONAK

Semt, Üsküdar’ın yukarısı, Salacağın arkası,

Doğancıların üstü, Paşakapısı...

Arnavut kaldırımı, fakat tertemiz bir sokak;

Çember peşinde koşuşan, topaç çeviren çocuklar,

Birkaç kedi ve köpek,

Merkepli ’saka’sı, çıngıraklı ’yoğurtcu’su,

’Köşe bakkalı’ ve kubbesiz ’Cami’si

Ve başörtülü, aydınlık yüzlü hanımlarıyla

Tipik bir ’Müslüman Mahallesi’...

Akşam ezanının hüznüyle birlikte

Şirin bahçeler içindeki ahşap evleri

Ne kadar şiirsel aydınlatırdı

Titrek alevleriyle ’Havagazı Fenerleri’...

Gece, ’cumba’ların kafeslerinden

Soluk ışıklarla birlikte, hafiften sesler sızardı derinden

İhtiyar Üsküdar’ın yorgun evlerinden;

Ya ’Münir Nurettin’den bir gazel, ya bir genç kız kahkahası,

Ya da, evin yaşlı dede’sinden, henüz bitmiş bir ’hatm’in duası...

İşte, böyle bulunmaz bir ’güzellikler demeti’ydi o konaklar

Ve ömrümce içimde bir hicran olarak kalacak...

Şimdi, onun yerinde kare pencereli, beton bir bina duruyor

Konağın mezar taşı gibi;

Görkemli bir geçmişin gözyaşı gibi..

Ünal Beşkese (1992)

A Documentary: Hotel Rooms (Otel Odalari Belgeseli - Turkce)

Otel Odaları - 1

Otel Odaları - 2

Otel Odaları - 3

Şehr-i Üsküdar

Conference: “Hizmet: Toward an Understanding of the Gülen Movement” December 13, 2014 Indiana University

Indiana University, Ottoman and Modern Turkish Studies Chair Presents a Conference on

“Hizmet: Toward an Understanding of the Gülen Movement”

Free and Open to the Public

Saturday, December 13, 2014

Indiana University, Bloomington

Conference: IMU, State Room East

Film Screening: TV251

9:00 a.m.— 9:15 a.m.     Opening Remarks by Kemal Silay

9:15 a.m.—10:00 a.m.     “Hizmet as a Contemporary Muslim Spiritual Renewal and Social Reform Movement” by Scott Alexander

10:00 a.m.—10:45 a.m.    “The Challenge of Over-Politicization and Strategies of De-Politicization for Hizmet: An Insider’s View” by Kerim Balcı

10:45 a.m.—11:15 a.m.    Break

11:15 a.m.—12:00 p.m.     “Peace-building as Spiritual Practice: ‘Deep Peace’ in the Life of Fethullah Gülen” by Jon Paul

12:00 p.m.—12:45 p.m.  “Hizmet: Healing through Value-Based Technocratic Service in a Polarized World” by Ahmed Rehab

12:45 p.m.—1:45 p.m.    Break

1:45 p.m.—2:30 p.m.      “How Hizmet Contributes to the Local and Global Peace” by Ori Soltes

2:30 p.m.—3:15 p.m.      “Current and Future Challenges of Hizmet” by Alp Aslandoğan

3:15 p.m.—3:45 p.m.      Break

3:45 p.m.—4:45 p.m.     Round Table: “Current Hizmet-Related Issues in Turkey”                                         Discussant: Scott Alexander

4:45 p.m.—5:00 p.m.     Closing Remarks

7:30 p.m.—9:30 p.m.     Film Screening: Love is a Verb

Hotel Information:

Indiana Memorial Union (IMU) Biddle Hotel and Conference Center

900 E. Seventh St.
Bloomington, IN 47405

http://imu.indiana.edu/hotel/

1-800-209-8145

If you would like to stay in this hotel, please call the number above for reservations.

Checking in 12/12/14

Checking out 12/14/14

Standard Room with 1 bed at $112.50 per night plus tax

Standard Room with 2 beds at $161.10 per night plus tax

You need to make your reservations no later than Sunday, November 30.

Block Code: GHULAM

Ayse Nine'nin Oglu Topraga Verildi

Book Review: ‘Migration and Turkey: Changing Human Geography

‘Migration and Turkey: Changing Human Geography,’ By Deniz Şenol Sert and Deniz Karcı Korfalı (eds.) and ‘Migration To And From Turkey: Changing Patterns And Shifting Policies,’ 
By Ayşem Biriz Karaçay and Ayşen Üstübici 

Turkish Review - 01 September 2014

SEDEF ERDOĞAN GIOVANELLI, ÖZYEĞIN UNIVERSITY, İSTANBUL

Literature on migration continues to grow in relevance as global social, political and economic developments keep the topic high on the international agenda. The volumes “Migration and Turkey: Changing Human Geography” and “Migration To And From Turkey: Changing Patterns And Shifting Policies” look at migration with a particular focus on internal and international migration to Turkey. These edited, multi-author volumes offer significant potential for integration of the study of internal and international migration as a cohesive and combined system, rather than studied in isolation. While the editors of the first book expresses the aim of the volume as being “to examine the diverse aspects of human mobility of Turkey and beyond with the aim of locating various types of migration within a single framework of migration,” the second book deals more with the politics of migration in and beyond Turkey.
The first book, “Migration and Turkey: Changing Human Geography,” is introduced under the two subheadings of internal and international migration, and compiles seven research reports by scholars from various disciplines. In the first chapter of the book’s first section, “Rural-to-Urban Migration in Turkey during the Past Thirty-Five Years: 1965-2000,” Ayşe Gedik reviews shifts in Turkey’s human geography, as the population migrates from villages to cities, noting urban population growth and urbanization. Detailed and descriptive analyses, supported by spatial statistics and mapping, are utilized to describe the past 35 years of internal migration in Turkey. In other chapters, Utku Balaban’s research focuses on migrants’ contemporary industrial relations as a result of internal migration, while Ayşe Seda Yüksel looks at how different trajectories of cities under neo-liberal policies account for the variation in the modes of incorporation of migrant settlement. As seen with other authors of the book, Yüksel also tries to raise the possibility of whether the same analyses could apply to Turkish migrant entrepreneurs working abroad.

READ MORE..... 

No laughing matter: Women and the new populism in Turkey

Deniz Kandiyoti

Open Democracy - 1 September 2014

Stirring up moral anxieties over women's conduct and propriety is key to a populist discourse that pits a virtuous “us”- the people- against an immoral “them”. But despite its potential for authoritarian control of gender relations, this new populism holds many attractions for women.
When Turkey's deputy PM,  Bülent Arinc, declared during a public address marking the Bayram festivities at the end of Ramadan  that women should refrain from laughing in public and must remain chaste (iffetli) at all times he created a furore in both the local and international media. Some women protested by posting  pictures of themselves laughing out loud, using a combination of ridicule and non-compliance as a form of resistance. The deputy PM proceeded to compound matters when he added , in reaction to the media storm he stirred up, that those he deplored were “women who go on holiday without their husbands” and  those “who cannot resist climbing a pole when they see one”. This oblique reference to pole dancing, a decidedly marginal phenomenon in Turkey, must have proved irresistible in terms of its potential for sexual innuendo and the opportunity to project immorality and dissolute living onto certain sections of the citizenry.

READ MORE.....

A New Turkish Movie: Unutursam Fısılda (If I forget, Whisper) 2014 - Trailer

Understanding the Turkish press

Adam McConnel

Serbestiyet - 27 Ekim 2014
What is a newspaper reporter? In the first place he is the representative of the periodical press; and as a representative of the press (the sixth continent of the world) he receives five kopecks per line, or seven, or ten, sometimes fifteen or twenty, as he conveys in his lines everything that has happened and much that has not. If you were to put together the newspaper lines of any representative of the press, then the single line compiled from all the lines would encircle the entire globe with what has happened and what has happened and what has not. Such are the venerable qualities of the majority of contributors to extreme right-wing, right-wing, centre, moderate liberal, and finally revolutionary newspapers, together with the calculation of their quantity and quality…”

– Petersburg, Ch. 2, “The Chronicle of Events,” Andrei Bely

Hand-wringing over the dire oppression that the Turkish press is subject to has been a constant feature of international press coverage of Turkey for seven or eight years now. After the recent kerfuffles that some international publications have gotten caught up in over their Turkish coverage, one might have experienced heightened curiosity about exactly what the Turkish Fourth Estate’s condition is. Unfortunately for those of you experiencing angst over Turkish journalism’s plight, the reality is that an objective, professional, and trustable Turkish press does not exist. That’s right; the idea of an objective Turkish press is a myth, a fantasy, and in the realm of unicorns and leprechauns.

Sorry to disappoint you though:  the absence of an objective Turkish press has little to do with any “oppression” coming from the AKP (Justice and Development Party) government. True enough, Turkish President Tayyip Erdoğan has apparently put pressure on some newspapers or journalists, and gotten some people fired, which was obviously not the right thing to do. But how does that justify claims of “creeping dictatorship”?

In fact, the Turkish press is not under threat from the government, and is not censored. Just the opposite: the Turkish press is a daily anarchic knock-down, drag-out free-for-all. Literally. There are dozens of Turkish dailies, both national and local, and more than 200 TV channels. There are no apparent ethical or professional standards. Stories are created to suit the political tastes of the backers for any particular press outlet. If no sufficient rumors or stories exist, they are created, and in order to damage whoever the perceived enemies are. Nearly everyone owes allegiance (and their jobs) to someone. The journalistic unions are a joke, compromised by either ties to the state/military or to rigid leftist ideology. One prominent Turkish journalists’ group, the Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı (the Journalists’ and Writers’ Foundation, sponsors of the Abant Platform) is directly linked to Fethullah Gülen. For decades, the “secular” newspapers have featured scantily clad women on their back page. And every newspaper, TV channel, and (almost all – there are a few exceptions) media figure can be neatly identified as either pro- or anti-AKP.

READ MORE....

Call for papers: Turkey and Turkish Studies Conference Athens Greece

The Athens Institute for Education and Research (ATINER), a world association of academics and researchers, organizes its  2nd International Conference on Turkey and Turkish Studies, 29-30 June & 1-2 July 2015, Athens, Greece. Please submit a 300-word abstract before 1 December 2014, by email (atiner (at) atiner.com), addressed to Dr. Mert Uydaci, Director, Human Development Research Division, ATINER & Professor, Marmara University, Turkey.  Please include: Title of Paper, Full Name (s), Current Position, Institutional Affiliation, an email address and at least 3 keywords that best describe the subject of your submission. Decisions will be reached within four weeks of your submission.

Should you wish to participate in the Conference without presenting a paper, for example, to chair a session, to evaluate papers which are to be included in the conference proceedings or books, to contribute to the editing of a book, or any other contribution, please send an email to Dr. Gregory T. Papanikos, President, ATINER & Honorary Professor, University of Stirling, UK (gregory.papanikos (at) stir.ac.uk).

Two views on…Education: With Neşe Özgen and M. Alper Dinçer

Turkish Review - 01 September 2014, Monday 
YONCA POYRAZ DOĞAN, STAFF WRITER

Sociologist Neşe Özgen, a member of the International Work Group’s (GIT), the  International Human Rights Network of Academies and Scholarly Societies (IHRNASS), and Sociologists Without Borders (SSF), and Dr. M. Alper Dinçer, research coordinator at the Education Reform Initiative (ERG) in İstanbul, speak to Yonca Poyraz Doğan about the different problems faced in Turkey’s education system, from academic freedom to the quality of education itself   

Turkish Review: In June, the ruling party submitted a draft bill to Parliament regarding reforms to the Higher Education Board (YÖK). The draft bill has been highly criticized by academics. What are the main points of contention? And when YÖK reform was on the agenda a few years ago, there was talk about dissolving the board. Now, the reforms seek to strengthen it. How would you explain this contradiction? 

Neşe Özgen: Each government that promised to remove YÖK -- as one of the constitutional institutions of the Sept. 12 [1980] coup d’état -- did the opposite and strengthened that institution. This situation would be better explained if we realize that this is due to the new middle class’s fears of academia and science, rather than the government’s wish to control education and academia. This new middle class, which has had a long adventure that started with the [Islamic scholar Fethullah] Gülen community’s efforts to bring Anatolian capital and business capital together around the Justice and Development Party (AK Party), doesn’t really owe its rise to the power of science and academia. On the contrary, this new, emerging conservative middle class does not want universities, which will always be critical of it or the new face of the government. The government, meanwhile, wants to shape universities and academia in its desired direction though orders and commands. Here is the issue: YÖK has been useful for every government since the military coup d’état. It [YÖK] has ended up under the control of the government every time. Now, both the Gülen movement and the AK Party would like to seize this lever, because they think that education and academia are still important tools in shaping the next generation. 

TR: Do you expect the new YÖK Law to damage academic freedom? 

NÖ: The law’s biggest problem is that the administration of the universities will be based on free market principles. On the one hand, the YÖK system reinforces itself, and on the other, it legitimizes the university as a commercial institution. For example, entities like corporations, foundations, etc. will be able to establish institutions within universities, but it will be essential that they generate money and provide the universities with income. If you ask me why this is bad, my explanation is this: Universities are public institutions; they don’t belong to the state. Their institutional capacities are improved and supported by public funds. In other words: Education and science are public services; they cannot be evaluated based on their earning capacity, let alone based on their profitability.

READ MORE.....

Mustafa Kemal Ataturk and Imperialism

Anti-Imperialistic Ideas in Mustafa Kemal's Writing and Their Importance for Asia 
Turkkaya Ataov
Siyasal Bilgiler Fakultesi 
Ankara Universitesi 
Turkish Yearbook, Vol. 15
The Russian version of this talk was read by Turkkaya Atatov at the UNESCO international conference at Ashkabad, Turkmenistan, S.S.R. in September 1972. 

Ataturk and Imperialism (in Turkish)
T.C. Basbakanlik
Ataturk Kultur, Dil ve Tarih Yuksek Kurumu
Ataturk Arastirma Merkezi
Sayi: 57

Turkish Historical Review - Issue 2 - Volume 5, Issue 2, 2014

• Istanbul During the Balkan Wars (1912–1913)

  • Author: Baykal Erol
  • pp.: 141–164 (24)

• Wealth Accumulation in an Urban Context

  • Authors: Phokion Kotzageorgis and Demetrios Papastamatiou
  • pp.: 165–199 (35)

• For Pilgrims and for Trade

  • Author: Philippe Pétriat
  • pp.: 200–220 (21)

• How Turks and Bulgarians Became Ethnic Brothers

  • Author: Milena B Methodieva
  • pp.: 221–262 (42)

• Book Review: The Politics of Reproduction in Ottoman Society, 1838–1900, written by Gülhan Balsoy

  • Author: Tuba Demirci
  • pp.: 263–265 (3)

• Book Review: Turska osmatračnica. Jugoslovensko-turski odnosi u Drugom svetskom ratu i njihov balkanski kontekst, written by Milan Ristović

  • Author: Zoran Janjetović
  • pp.: 266–269 (4)